Het is april 2018 wanneer ik ineens rare bulten in mijn gezicht en hals krijg. Ik vermoed een zonne-allergie, maar na de zomer is het niet over. Sterker nog, ik loop inmiddels met een grote eczeem vlek in mijn hals die maar niet over gaat.

Eerst heb ik beschreven waarom ik een zeer heftige detox van 28 dagen ben gaan doen. Vind je dat niet zo interessant en wil je direct naar het ramptoerisme scroll dan door naar de subkop WEEK 1 🙂

Zoektocht op internet

Ik zoek op het internet naar huidaandoeningen, maar ben al half dood als ik drie pagina’s verder ben. Er is zoveel informatie en het lijkt dan meteen ook zo verschrikkelijk met wat ik allemaal lees. Op een gegeven moment zeg ik tegen mijn vriend dat die exzeemplek zo zacht aanvoelt en hij beaamt het. Normaal voelt exzeem hard en dik aan. Als ik zoek valt mijn oog op ‘fluweel zacht eczeem’ en lees ik over auto-immuunziektes aan de schildklier.

Je MOET naar een arts!

Mijn omgeving vindt dat ik naar een arts MOET. Ik word er persoonlijk wars van om steeds weer artsen te bezoeken die mij vervolgens vertellen dat gezien mijn complexe medische geschiedenis ze niet zeker weten of ik iets heb maar wel de zwaartste medicijnen willen voorschrijven. Ik een kanker aan mijn immuunsysteem gehad en ook auto-immuun onstekingen aan mijn iris (waar ik bijna blind van raakte, ik heb nog steeds een verlamde pupil links). Ik besluit niet toe te geven aan angst en op mijn, inmiddels zeer grote, kennis en ervaring te putten. Ik kan dit zelf! Ik lees bijvoorbeeld dat gluten niet goed zijn en besluit meteen alle gluten uit mijn eetpatroon te weren. Daarnaast ontvang ik Reiki behandelingen, werk ik met Bach druppels en de MIR-methode. Mijn eczeem verdwijnt als sneeuw voor de zon. Helemaal weg. Ik ben blij en opgelucht.

The medical medium

Ergens in januari zap ik wat over de tijdlijn van Facebook en zie ik een video van Anthony William (the medical medium). Hij vertelt over acné. Ik heb daar geen last van, maar wat hij vertelt vind ik interessant en ik besluit door te kijken. Acné wordt veelal van de buitenzijde en met hormonen behandeld, hij vertelt dat het een Streptokok bacterie is die zich in het lever verstopt en door het lichaam via de huid naar buiten wordt gewerkt. Ik zie foto’s en beelden van mensen voor en na. Potverdorie dit is interessant!

Ik blader wat door zijn site en zie dat hij op de New York Times bestseller lijst staat. Ik zie ook dat hij veel over auto-immuun problemen schrijft. En dan ben ik helemaal getriggered. Ik heb altijd gedacht (en zelfs geleerd in mijn opleiding medische basiskennis) dat auto-immuunziekte betekent dat het lichaam zichzelf aanvalt, bijvoorbeeld bij reuma, astma, artrose, MS, lupus etc. Er is geen ziekteverwekker, maar het lichaam denkt dat er een ziekte is en valt gezond weefsel aan. Deze man zegt dat het vaak virussen (vooral het epstein-barrvirus, EBV) en bacteriën zich in het lever verstoppen en bij verminderde weerstand naar boven komen. Ze pakken dan een zwakke plek in het lichaam. Het lichaam vecht terug maar creëert daarmee auto-immuunziekten. Ok???? Wow! Ik heb het EBV gehad. Zo’n 90% krijgt dit. Van die mensen ontwikkelt 10% Pfeiffer (ook gehad rond de 11 jaar) en een heel heel klein groepje krijgt Hodgkin (lymfeklierkanker, diagnose bij mij in 2005). Dus als die F#cker nog in mijn lichaam zit, dan moet die er uit en wel meteen!

Mijn laatste broodje kroket

Ik bestel zijn boek en neem me voor om mijn lever te redden. Hij vertelt dat de virussen en bacteriën zich voeden aan gluten, vetten, suikers en alle dierlijke producten. Ik doe het in mijn broek, want je mag dan 28 dagen alleen groente en fruit eten en nog ongekookt ook. Alleen dat en niet meer (ook geen olie, noten of iets anders om het op te leuken). Alleen maar water en kruidenthee drinken. Ok ga ik dit echt doen? De waarschuwingen zijn niet mals. Als het lever de gifstoffen, virussen en bacteriën vrij gaat geven, dan ga je je slecht voelen. Je moet rustig aan doen. Ja wanneer gaat dat lukken in mijn leven? Kan ik pas beginnen met mijn pensioen of zo. Na de carnaval neem ik mij voor. Er is toch nooit een goed moment. Ik ga gewoon lekker mee in de ouderwetse vastentijd. Tijdens het lichtjesbal met de carnaval schuif ik met mijn dronken hoofd een broodje kroket naar binnen en verwelkom de vet en gluten met het gevoel dat ik afscheid moet nemen van een vakantieliefde.

Week 1: motivatie, MOTIVATIE, M O T I V A T I E!!!!

Het is woensdag. De wasmand ligt vol met carnavalskleding en het normale leven begint weer. Tja ik kan er niet meer om heen: this is it. Ik ga dit doen. Ik ga met mezelf in beraad: hoe gaan we de motivatie behouden? Eerst maar eens een duidelijk doel: gezondheid daar doe ik het voor. Ik val heel moeilijk af dus als ik mij daarop richt raak ik teleurgesteld en stop ik. Nee gezondheid daar zijn al mijn persoonlijkheden het mee eens. Ik begin de dag met een sap van verse bleekselderij, dit zal ik elke dag gaan doen. Ik schil wat fruit en ga aan het werk. Op de achtergrond staat de documentaire fitgirl van de NPO op. Zo die meid werkt echt hard voor het Nederlands Kampioenschap fitnessmodel. Ik absorbeer haar toewijding als een spons. Gaat echt best ok zo, denk ik dan nog. Ik maak een bord in mijn kantoor waarop ik elke dag kan wegstrepen. Ik gooi er nog wat humor tegenaan en doop mezelf om tot groene kliko.

Week 2: de put in

Mijn blije groene kliko staat goed gevuld maar wankel. Ik begin te merken wat zo’n detox betekent. Ik begin last te krijgen van mijn lijf: huiduitslag, koud, moe, piepen in mijn oor, duizelig, emotioneel en spit. Op donderdag om ik in 90 graden mijn bed uit. Mijn rug doet zo’n pijn. Ik word bloedchagerijnig van niet kunnen eten wat ik wil in combinatie met de pijn. Dit is niet tof! Aan het eind van de week start op zaterdag de hondencursus voor Cooper en ik sta met pijn in mijn lijf op het veld in de kou en regen. Thuis is Michel na zijn werk bezig met de bouw van de pipowagen en ik kan nauwelijks helpen. Dus gooi er nog een snufje schuldgevoel bij en dan heb je mij wel gehad zo. Ik probeer de hond uit te laten in de middag maar kan nog een honderd meter lopen. Zelfs in bad kan ik niet eens ontspannen liggen, want elke beweging doet pijn. De pijn gaat nu mijn bovenrug en armen in. We gooien er een onsje zelfmedelijden op en dan ben ik echt op mijn slechts. Mijn lever waant zich vast in een punica oase, maar werk en kind trekken mij daar de koude realiteit dat ik door moet blijven gaan.

Week 3: crash and burn

Het eten begint me tegen te staan. Bah het is saai en zelfs de dingen die ik wel lekker vond eet ik met lange tanden. Ik kan geen sla meer zien en ook de komkommer/avocado soep met kruiden kan me niet bekoren. Ik krijg het ook gewoon niet meer warm en sta af en toe tegen de verwarming in de keuken of pak nog maar een douche. Ik krijg hoofpijn, oorsuizen en piepen in mijn oor. Ik slaap veel en kan me ook niet goed concentreren overdag. Alles zit in de voorbereiding, maar ik heb weinig tijd en energie over voor inkopen en in de keuken staan. In het weekend komt de crash and burn. Donderdagavond werken, vrijdag de hele dag werken, zaterdag de hele dag werken hebben me helemaal leeg getrokken. Mijn emoties zwaaien alle kanten op en ik krijg onenigheid met Michel. Ik ben gewoon niet meer in staat om mezelf in bedwang te houden. Ik knap, ben misselijk en moet spugen. Ik wil niet meer! “Moet je niet gewoon stoppen?”, vraagt een vriendin aan de telefoon. Maar ik ben nu al zo ver, ik kan het beter afmaken. Zonde van alle moeite. Ik besluit al mijn hulpbronnen maximaal in te zetten, vraag om steun en krijg die van velen. Ik blijf me vasthouden aan mijn motivatie, mensen om me heen en aan de kracht die in me zit. Ik heb zoveel meegemaakt, wat zijn nou 28 dagen. Die F#cker moet en zal uit mijn lever. Ik zie mijn lever ergens met een alcoholvrije cocktail aan een strand liggen en ik zou er alles voor geven om er naast te kunnen gaan liggen. Maar de laatste week wacht nog op mij.

Week 4: de laatste loodjes…

Mijn kleding gaat wat losser zitten, gelukkig dat is tenminste iets. Ik sta bewust niet meer op een weegschaal, omdat ik niet opnieuw in een obsessie met kilo’s wil leven. Maar op deze manier merk ik dat er iets veranderd. Ik voel me nog wel verrot. En de halfvasten in Afferden staat op zaterdag gepland. Ik wil mijn vriendinnen niet teleurstellen, maar kijk er niet echt naar uit om broodnuchter en knabbelend op een wortel door de avond te moeten. Terwijl zij lekkere drankjes drinken maak ik voor mezelf water met munt en limoen en doe ik net alsof ik een cocktail heb. Eigenlijk voel ik me toch al half dronken van de detox. Mijn lever geeft me een high five vanaf de massagetafel in een luxe vakantieresort en ik knipoog terug. De vakantie is bijna over maat 😉 Ik eet een banaan vlak voordat we naar de tent gaan en moet met mezelf lachen: gaan MET die banaan. Ik overleef de avond maar ben rond 23.30 uur echt kapot van het dansen. Ik voel me duizelig en geef aan dat ik naar huis wil, ik ben per slot van rekening ook nog de BOB: bewust onbeschonken banaan.

Terug van vakantie

Ik schrijf dit nu op de een na laatste dag van de vakantie van mijn lever. Morgen mag mijn lever de laaste selfie schieten, afscheid nemen van vrienden en richting de luchthaven gaan. Ik snap wel dat hij zich wat ondergewaardeerd heeft gevoeld en dat deze vakantie welverdiend is, maar nu mag hij weer aan de slag. Ik dagdroom momenteel van noten en sushi, maar zal het rustig moeten opbouwen. Ik wil van het leven kunnen blijven genieten, maar zal toch zeker de gluten en dierlijke producten zoveel mogelijk vermijden. Namens mijzelf en mijn lever: bedankt voor het lezen. Aan iedereen die mij op zijn of haar eigen manier heeft gesteund, dank je wel dat je mij hebt gedragen in een moeilijke tijd.

Wil je meer weten over het werk van the medical medium:
http://www.medicalmedium.com/

Wanneer je vragen hebt, stuur me gerust een berichtje. Inmiddels heb ik door de mailtjes met vervolgvragen nog een aanvullende blog geschreven Hoe is de liver rescue detox bevallen?

---

---