De spiegel van de onbereikbare man

Gepubliceerd door Eliane Reehuis op

“Kan ik je binnenkort even spreken, ik ben in de war?”, lees ik op het beeldscherm van mijn telefoon. “Oei!”, schiet het door mijn hoofd. Ik ken haar als klant en weet natuurlijk al een beetje wat er bij haar speelt. En ik leef en voel helemaal met haar mee, ik heb het namelijk zelf ook meegemaakt.

De verboden vrucht

Het was Adam die door Eva werd verleid om de verboden vrucht te eten. Misschien komt het omdat ik een vrouw ben, dat ik het andersom meer hoor. Vrouwen die vallen voor een man die al een relatie heeft (of op andere wijze niet bereikbaar is). Wie is dan eigenlijk de verboden vrucht? En wie verleidt wie? Misschien denk je nu wel: wat een verwerpelijke vrouw dat ze dat doet zeg! Ik ben net zo verwerpelijk geweest als je er op die manier naar kijkt. Vanuit die zijde kan ik je vertellen dat het voornamelijk heel erg pijnlijk is. Je kan er nou eenmaal niets aan doen dat je gevoel krijgt voor iemand. En terwijl ik hard en diep viel probeerde ik te laveren tussen wat ik moreel acceptabel vond en verschroeid worden door passie.

Pieken en dalen

Ik ben nog nooit zo heen en weer geslingerd in mijn emoties dan tijdens die periode: hoop, pijn, verlangen, afwijzing, lust, passie, wrok, schuldgevoel, spanning, liefde, jaloezie. Het is alsof je onderkoeld in de vrieskou buiten loopt, een huis met een warm vuur treft, iemand je binnen vraagt en jij zegt: nee dank je, ik sta hier goed. Het is een spel van aantrekken en afstoten, het is niet voor mietjes. Elke keer dat je echt denkt dat je er klaar mee bent: dan komt hij! Natuurlijk, hier heb je op gewacht. Hij gaat voor je kiezen. Nu gaat het gebeuren. …. Oh nee toch niet.

De bubbel

Je leeft in een bubbel, je hebt nergens anders meer oog voor. En het lijkt allemaal zo perfect. Maar ja, je bent niet echt samen. In mijn geval zelfs niet lichamelijk. Je komt die vieze sokken niet tegen, geen gechagerijn in de morgen etc. Het is allemaal onder hoge spanning en het is niet de echte weergave van het leven. Toch geloof je dat dit goed komt, want ja dit is ECHTE LIEFDE!

Hij heeft gekozen

“De kogel is door de kerk.” Ze vertelt me hoe hij heeft besloten om bij zijn vrouw weg te gaan. Ze hadden de laatste tijd geen contact, ze ging haar eigen weg en richtte zich op iemand die wel voor haar wilde gaan. En dan precies gebeurd natuurlijk waar ze al jaren op hoopt. Nu is ze verward. Ik hoor het diepe verdriet in haar stem over de telefoon en mijn hart bloed met haar mee.

Een zwaluw maakt geen zomer

Nu hij voor haar wil gaan raakt ze in dilemma. Haar hoofd weet wel dat dit niet verstandig is, maar haar vermoeide hart wil de andere kant op. Ik geef niet graag adviezen maar doe het nu wel: laat het hem niet van ene bed in het andere stappen. Als je nu toegeeft blijf je voor altijd de tweede viool. Dan start jullie relatie terwijl hij zijn breuk niet heeft verwerkt. Als het bestemd is, dan komen jullie echt samen. Dat heb ik steeds tegen mezelf gezegd en het keiharde resultaat is dat ik NIET bij de man ben over wie ik schreef. En ik ben er dankbaar om, nu na lange tijd. Ik heb nu liefde en eentje die onbesmet is.

De echte liefde

Een paar jaar geleden zag ik online een glimp van mijn toenmalige crush en schreef dit gedicht. Ik gun alle mannen en vrouwen die in welke vorm dan ook wachten op liefde dat ze niet meer wachten maar de liefde zoeken die er wel is: allereerst de liefde voor jezelf en daarnaast de juiste persoon die van je houdt om de juiste redenen.

Gedicht: echo uit het verleden

Ik was je vergeten
Tot een echo je terug bracht
Een rimpeling aan het oppervlak
In mijn inmiddels rustige vijver

De echo nam me mee terug
Naar een tijd van pieken en dalen
En het gevoel dat ik zonder jou
Niet zou kunnen leven

Je voelde als zuurstof
Na lang mijn adem inhouden
Als water
Na lang in de woestijn lopen
Als de eerste aanraking
Van een nieuwe geliefde
Spannend en tegelijk
Griezelig bekend

De tijd stond stil
Maar ging te snel
Je glipte weg
Terug naar jouw veilige haven
Terwijl ik doelloos ronddobberde
Bang dat ik zou verdrinken in verdriet

Nu lig ik aan het oppervlak van mijn vijver
En kijk ik naar de wolken terwijl ze voorbij zweven
En rustig vervaagt de echo
Tot de kleine rimpeling
Van een mooie les


Een paar jaar geleden schreef ik ook deze blog, wat tot op heden (met een paar duizend lezers) de meest gelezen blog is die ik ooit schreef. Het leeft dus meer dan je misschien denkt.


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.