De rol van de ouder bij coaching van een kind

Gepubliceerd door Eliane Reehuis op

Soms heeft een kind het even moeilijk, maar is er geen directe aanleiding voor therapie. Toch worstelen ouders met hun rol als het gaat om kinderen steunen versus ze het zelf laten oplossen. Waar zit precies de grens? En wat is zinvol om wel en niet te doen? Dit zijn voorbeelden van vragen waar ouders mee worstelen als ze zoeken naar hulp voor hun kind. In deze blog lees je over de vier belangrijke rollen die ouders voor hun kind kunnen vervullen, afhankelijk van de fase waarin het kind zich op dat moment bevindt. Ook lees je tips, waarmee je als ouder jouw kind optimaal kunt helpen en tegelijkertijd ouder kunt blijven.


De quotes in deze blog zijn afkomstig van twee verschillende ouders die feedback hebben gegeven op hoe zij het ervaarden als ouder van een kind dat werd gecoacht bij Drijfveerkracht. Het betreft hier kinderen tussen de 16 en 20 jaar oud. De quotes zijn met hun toestemming gebruikt.


Rol 1: signaleren

Als opvoeder heeft de ouder vaak snel door dat iets niet helemaal lekker loopt. Zeker vanaf het moment dat de puberteit om de hoek komt kijken kunnen kinderen last krijgen van: onzekerheid, angsten, neerslachtige gevoelens etc. Dat is heel normaal en het hoort bij de opvoeding dat een ouder het kind dan ruimte geeft om zich te uiten en ontwikkelen, maar tegelijkertijd ook duidelijke grenzen aangeeft.

Je komt als ouder in een spanningsveld terecht wanneer je merkt dat jouw kind meer nodig heeft dan jij kunt geven. Wanneer er in de omgeving (bijvoorbeeld op school), geen andere volwassenen zijn waar het kind terecht kan, dan proberen ouders soms op hun kind in te praten. De ontwikkeling van het brein (vanaf de puberteit), maakt juist dat ze minder gevoelig worden voor de mening van de ouder. Met preken vergroot de afstand tot het kind juist meer. Maar ja, wat kun je dan wel doen als ouder?

Onze dochter zat niet goed in haar vel, laag in de energie en fysiek ook vaker ziek.

Vader

Omdat jij het kind goed kent, heb je een belangrijke rol in het vroegtijdig signaleren van negatieve veranderingen. Pubers en jongvolwassenen hebben nog maar een beperkt ontwikkeld zelfinzicht en hebben juist signalen vanuit de omgeving nodig om zich daar bewust van te worden.

Onze zoon raakte soms erg overstuur maar kon er geen woorden aan geven. Maar om als moeder te coachen is lastig qua band.

Moeder

Tip: stel in deze fase vooral vragen. Herken je dat er iets anders is dan normaal, vind je zelf dat het goed gaat, heb je er al eens aan gedacht om hulp te vragen, vind je het misschien fijn om er met iemand over te praten (zo ja, wie), wat heb jij nu nodig?

Rol 2: initiëren

Wanneer je samen tot de conclusie komt dat er bepaalde zaken spelen die externe hulp vereisen, dan is het vaak de ouder die initiatief neemt om hulp te regelen. Een ouder kan het kind dan helpen om opties te geven en te verkennen. Voor een volwassene is het over het algemeen makkelijker om het eerste contact te leggen. Daarnaast heeft de ouder een groter netwerk, waar vanuit mogelijke hulp gevonden kan worden.

Wanneer je twijfelt of jouw kind hulp nodig heeft vanuit de geestelijke gezondheidszorg, dan is het verstandig om daar eerst eens met de huisarts over te praten. De huisarts kan helpen om in te schatten hoe ernstig de klachten zijn en of er medische hulp nodig is. Wanneer het kind alleen moeite heeft om iets te bereiken of wanneer ze per se niet naar een therapeut willen, dan kan coaching een oplossing zijn. De ouder kan in dit geval dan één of meerdere coaches selecteren en een kennismaking plannen.

Tip: help in deze fase het kind op weg. Doe dit alleen wanneer het kind dit ook echt zelf wil. Leg het eerste contact en doe dan een stap naar achteren. Hoe meer het kind zelf eigenaarschap neemt van het proces, de groter de kans dat het slaagt. Je kunt, wanneer het kind dit prettig vindt, meegaan naar de kennismaking met een coach. Probeer dan het kind zoveel mogelijk zelf te laten praten en vul essentiële informatie daarna pas aan.

Rol 3: aanmoedigen

Wanneer het kind zélf kiest voor om met een coach te werken, dan komt de ouder op dat moment meer op de achtergrond te staan. Een goede coach respecteert de privacy van het kind en zal alleen met ouders delen en communiceren waar het kind toestemming voor geeft. Mogelijk besluit het kind niets te delen. Dat is best wel ongemakkelijk als ouder: je weet niet wat het kind deelt en of dit wel klopt?

Hoe hebben wij de coaching, als ouders, ervaren? Heel goed, we werden steeds bijgepraat en onze dochter kwam enthousiast thuis met verhalen, handvaten en ontdekkingen

Vader

Tip: focus je in deze fase op resultaten. Wanneer je veranderingen opmerkt kun je ontdekken of de coaching behulpzaam is. Je hoeft namelijk niet te weten wat er in de coaching wordt gedeeld om de resultaten te kunnen zien. Voor het kind is het juist heel fijn wanneer de ouder aanmoedigt en benoemd wat er goed gaat.

Uiteraard was ik graag vlieg geweest en wil ik weten hoe hij zich voelt en vooral wat hij van ons nodig heeft. Hij kiest ervoor dit niet met ons te delen, alleen oppervlakkig. Hij groeit juist, zonder mijn betrokkenheid. Het grote Loslaten met de grote L. Hij heeft er echt iets aan gehad, dat zie ik aan hem.

Moeder

Rol 4: bewaken

Gedragsverandering kost tijd. Coaching kan op de korte termijn meer inzicht en handelingsalternatieven geven, maar het leven zit niet altijd mee. Omdat jij, als ouder, jouw kind goed kent kun je bewaken of het kind alert blijft op wat het geleerd en bereikt heeft. Ook kun je bij een mogelijke terugval het kind helpen om zichzelf te herpakken. Net als in de vorige fase mag de focus op concrete resultaten liggen, wat gebeurd er en wat zie jij bij het kind?

Hij is zelfstandiger in zijn ontwikkeling en is gerustgesteld dat dit een normaal proces is. Hij vindt EIGEN manieren om met onrust om te gaan.

Moeder

Ze heeft zichzelf (beter) leren kennen en weet beter hoe ze met omstandigheden anders om zou kunnen gaan. Punten uit de proefwerkweek waren ook goed en concentreren met leren lukt echt beter.

Vader

Tip in deze fase: blijf positief bevestigen, straal vertrouwen uit en benoem zowel de mogelijke terugval als vooruitgang. In zekere zin keer je weer terug naar de eerste rol van het signaleren, alleen bewaak je nu ook de stappen die het kind heeft gezet. Mogelijk heeft jouw kind toestemming gegeven aan de coach om de belangrijkste inzichten en adviezen tijdens het traject met jou te delen. Gebruik dit als kaders voor het bewaken. Blijf ontspannen, want het leven en leren gaat met vallen en opstaan.

Hoe vind je de juiste coach?

Er zijn heel veel verschillende coaches en ze verschillen ook nog qua ervaring en aanpak. Belangrijke indicatoren van een goede coach zijn:

  • Anderen (of jij persoonlijk) uit jouw omgeving/netwerk hebben er goede ervaringen mee
  • Je verwacht dat de persoon en aanpak bij jouw kind past
  • De coach neemt de tijd om eerst kennis te maken met jouw kind en heeft een passende aanpak
  • De coach heeft een professionele benadering, die blijkt uit gedegen kennis, voldoende ervaring eventueel aangevuld met een aansluiting bij een beroepsvereniging

Bij Drijfveerkracht, zijn wij met name gericht op het coachen van volwassenen. Toch komen er wel eens vragen van ouders. Wij vroegen hen wat maakte dat ze voor ons kozen in plaats van een gespecialiseerde kindercoach of jeugdcoach.

Goed gevoel, we kennen je al wat langer en dachten dat het een goede match zou zijn met onze dochter.

Vader

Dat het voor mij goed voelde is omdat ik je ken en ik inschatte dat jouw manier wel bij onze zoon zou passen. Je directe, vooral niet betuttelende professionele houding vind ik prettig.

Moeder

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.