De intieme terrorist

“Ik was bijna 10 jaar getrouwd met hem, en 13 jaar samen. Ik kende hem al van onze vriendengroep. Hij was altijd al wat opvliegerig, vooral de omgeving vond dat. Ik verzon iedere keer smoesjes voor hem. Toen wist ik nog niet dat instanties hem later zouden betitelen als een intieme terrorist.”

Een tijd geleden deed ik een oproep voor gastbloggers en kreeg via Messenger een bericht van een vrouw die ik niet ken maar wil schrijven over huiselijk geweld. Poeh wat een thema! Iets waar ik graag via mijn blog meer openheid aan wil geven. Ik stelde haar vragen via de Messenger en zo maakten we samen deze blog.

Haar verhaal:

“Het werd erger toen we onze oudste kregen. Net alsof hij soms jaloers was dat hij minder aandacht kreeg. Maar de laatste drie jaar van ons huwelijk werd het steeds heftiger, toen hij zijn vaste baan verloor. Ik kreeg een nieuwe uitdaging qua werk, met mannelijke collega’s. En daar kreeg ik aandacht van, gewoon normale aandacht, niks seksueels. Maar in zijn ogen wilde plotseling iedere man seks met mij en had ik relaties met veel mannen en zelfs vrouwen. Het was vooral emotioneel geweld. Hij sloot mij af voor de buitenwereld, en zorgde dat ik niet meer bij de financiën kon. Hij heeft wel eens mij vast gepakt, of een mobiele telefoon in mijn gezicht gegooid. Verder was het veel dreigen, bijvoorbeeld net voor mijn ogen tegen de muur slaan of tegen de bank.

De controle werd ook steeds erger. Hij hackte mijn telefoon en mijn computer, en volgde mij via mijn telefoon. Tevens ook inbreken in Facebook en mail. Zelfs na onze breuk kwam ik er achter dat er op mijn computer een programma zat, waarmee hij in mijn computer kon kijken. Zo heeft hij ook geprobeerd om zo’n programma op mijn telefoon te zetten. Hij was ook erg gefixeerd op seks.”

Eliane: ik vroeg haar wat er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat ze vertrok. Deze vraag vind ik essentieel, want het is moeilijk om de kracht te vinden om weg te gaan. Een intieme terrorist kan je zien als een wurgslang. Je wordt constant gemanipuleerd en er is altijd een ‘reden’ waarom het gebeurd. Een wurgslang verstevigt zijn greep juist wanneer je uitademt. En zo gaat de relatie van kwaad tot erger, juist wanneer je denkt dat alles goed gaat gebeurd er weer wat en wil je het niet verpesten omdat het beter lijkt te gaan. Meestal weet de omgeving niets en ziet niet dat je bijna stikt.

“Toen mijn opa slecht lag, op sterven, was het een moeilijke tijd. Iedere dag bij opa zijn, voor mijn kinderen zorgen en werken. Toen mijn opa na 2 weken uiteindelijk was gestorven, en ik heb haar gewassen samen met familie kwam ik thuis. Hij omhelsde mij zeer afstandelijk en zei gecondoleerd. Toen ik aan gaf in bad te willen, even afschakelen, zei hij dat hij in bad wilde. Dus toen zei ik nog, het is zwaar geweest, ik wil even rust. En hij zegt, ik heb bij de kinderen gezeten, weet je wel hoe zwaar dat is, IK GA IN BAD. Totaal geen compassie, niks. Mijn omgeving wist het niet, nu nog niet wat er allemaal gebeurt is. Hoe hij mij liet voelen, naar mezelf liet kijken. Alsof ik niks waard was, niemand anders mij zou willen. Ik herkende mezelf ook niet meer, ik was stuk. Wilde het allemaal zo goed doen, maar niks leek goed genoeg. Veel bedreigingen over wat hij allemaal zou doen, als ik het ooit in mijn hoofd zou halen om bij hem weg te gaan. De angst van de kinderen voor hem en dat ik mezelf compleet verloor. Ik kon nergens meer van genieten, bang dat hij weer ergens boos over zou worden. Continue alert zijn.”

Eliane: door mijn werk en mijn eigen verleden weet ik dat emoties met name uitdoven wanneer de les geleerd is. Ik was dus ook nieuwsgierig naar wat ze zelf als les uit deze narigheid zou halen.

“De belangrijkste les is eigenlijk wel dat jouw eigen geluk het belangrijkste is. Jouw gezondheid, jouw eigenwaarde (en zo ben je dus ook een stuk sterker voor je kinderen en kan je goed voor ze opkomen). Dit was geen liefde, maar pure controle en macht.”

Eliane: en wat zou ze anderen aanraden in een soortgelijke situatie?

“Anderen in zulke situaties: ga geen smoesjes verzinnen. Leer de tekenen te zien, en neem iemand in vertrouwen. Maak samen met diegene een plan, noem het een vluchtplan. En bereid je er op voor, dat het weggaan niet het zwaarste is. De tijd er na, die is het zwaarste. Dan gaat hij van alles doen om de macht niet te verliezen over jou. Dan moet je echt sterk zijn, en/of een sterk netwerk hebben. Ik wil dus ook graag iets gaan doen, met vrouwen in deze situaties. Omdat ik veel heb gemist bij mij, qua steun instanties etc. Vooral qua gemeente, die hebben veel fouten gemaakt en mijn rugzak alleen maar een stuk zwaarder gemaakt.”

Eliane: ze is er nog lang niet, zeker omdat het de vader van haar kinderen blijft. Ze is dapper genoeg om zichzelf te bevrijden uit een bedreigende situatie en heeft zelfs de moed om dit met anderen te delen. Als je dit leest en in een vergelijkbare situatie zit, neem haar advies ter harte! Mensen om je heen zijn van wezenlijk belang om je uit de hachelijke situatie te bevrijden. Onthoud dat je niet alleen bent.

Het verhaal is anoniem verwerkt aangezien de man waarover wordt geschreven niet veroordeeld is voor strafbare feiten. We lezen dus de perceptie van deze vrouw. Mocht je naar aanleiding van deze blog willen reageren aan haar of Eliane: stuur een mail naar info@drijfveerkracht.nl