Alleen op de zolder brandt licht

Gepubliceerd door eliane Google op

Stel je een huis voor bij jou in de straat. En elke keer dat je langs dat huis rijdt zie je dat er alleen op zolder licht brandt. Wat zou je daar van vinden?

Wanneer ze tegenover mij plaatsneemt voor een intake valt mij meteen wat op. Het is subtiel en het zit in haar woordkeuze. Ze gebruikt woorden zoals overdenken, analyseren, begrijpen, inzicht. En mensen die bij mij de NLP-opleidingen volgen weten dan: ze is auditief digitaal. Haar brein draait overuren en is alle mogelijke scenario’s aan het bedenken wat zou kunnen gebeuren, met als resultaat dat ze niets anders meer doet dan denken.

Ze is niet de enige, ik kom er zovelen tegen en was er zelf ook eentje. Het denken voert de boventoon en mensen die auditief digitaal zijn hebben een hele sterke innerlijke dialoog. Ik weet dat ik totaal verbluft was toen ik voor het eerst in mijn eigen opleiding bij de NLP Academie werd geconfronteerd met dit begrip. Zijn er dan ook mensen die niet tegen zichzelf praten????? Wat is het dan rustig in je hoofd zeg. Hoe zou dat werken?

Jaren later ben ik nu in staat om soms ook alleen te voelen, mijn hoofd is dan leeg. Zalig! Gewoon in bad zonder iets te overdenken, kickboksen terwijl ik mezelf helemaal vergeet of wandelen met muziek in mijn oren. Maar degene die tegenover me zit is daar nog helemaal niet. Haar intelligentie heeft een hoofdmens van haar gemaakt, met als gevolg dat ze nu vastloopt. Mensen gaan over haar grenzen, emoties zijn ingewikkeld en zorgen voor nog meer denken en een burn-out legt een dikke grip op haar, omklemd haar als een kind met verlatingsangst.

Ze vertelt over iets wat ze niet leuk vond in het verleden. ‘Hoe voel je je daarbij dan?’, vraag ik. ‘Ja heel boos!’, zegt ze. En ik…. voel helemaal niets…zit hier iemand tegenover me die boos is? Ze kan net zo goed vertellen over boodschappen die ze bij de supermarkt aan het doen is. Er is een soort klinische leegte, die blijft wanneer ik dieper met haar op de situatie in ga. Hoe weet de ander dan eigenlijk dat je boos was? Nou dat heb ik gezegd. Ja en toen? Toen niets, die ander deed er verder niets mee. En jij, wat deed jij? Ja ook niets, wat kan ik dan doen! En daar zit de bevriezing.

Aan ons samen de taak om haar zover te krijgen dat ze haar gevoel weer toe laat en begrijpt wat de boodschap van dat gevoel is. Het zijn belangenbehartigers die je laten weten of je op de juiste plek bent, geen vieze dingen die snel weggestopt moeten worden. Ze krijgt van mij de opdracht om met smileys bij te houden hoe ze zich voelt: fysiek, mentaal en emotioneel. En methodisch als ze is komt ze met een prachtig overzicht van smileys. (zie foto)

Wat nog mooier is dat ze begint te voelen. Ze is het huis waar nu niet alleen licht op de zolder brandt. Voorzichtig worden de deuren naar de andere kamers op de lagere verdiepingen geopend. Er ligt wat stof en er komen wat monsters uit de kast, maar die gaat ze aan. Na verloop van tijd zijn de kamers weer fris en uitnodigend. Ze voelt haar weg door de kluwen van emoties en komt in beweging. Gaat gesprekken aan die ze eerst niet durfde te voeren.

Ik kijk er naar uit om over een tijdje door haar straat te rijden en een heel mooi gezellig, toegankelijk huisje te treffen: verlicht van de zolder tot aan de kelder. Bij de voordeur ligt een mat: WELKOM.


0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.